Dünyanın bilinen en görkemli mağara ağlarından biri Fransa’daki Saint-Marcel Mağarası’dır. Giriş bölgesi Orta Paleolitik döneme kadar uzanan binlerce yıldır insanlar tarafından kullanılmaktadır.
Ancak girişten çok daha fazlası var. Mağara en az 64 kilometre (40 mil) boyunca uzanıyor ve yerkabuğunun içine doğru kıvrımlı, kıvrımlı bir oyuk açıyor.
Uzun yerleşim tarihi nedeniyle antropologların büyük ilgisini çekmektedir. Ancak şimdi, Fransız Ulusal Bilimsel Araştırma Merkezi’nden (CNRS) jeomorfolog Jean-Jacques Delannoy liderliğindeki bilim insanları bir bilmece buldular.
Mağaranın derinliklerinde, derin çukurlar içeren tehlikeli bir patikada, girişin 1,5 kilometre (0,93 mil) ötesinde, yaklaşık 8.000 yıl önce insanların varlığına işaret eden kırık dikitler buldular.
Güvenlik teçhizatı, gelişmiş ekipman ve güçlü aydınlatma içeren günümüz standartlarına göre bile, yoldaki çukurlar tehlikeli olarak kabul ediliyor. Bu da şu soruyu gündeme getiriyor: Eski insanlar bölgeye nasıl erişti ve tekrar nasıl geri çıktı?
“Delannoy PNAS’a şunları söylüyor:” Bu keşif ve yapıların yaklaşık 8.000 yıllık olması olağanüstü bir durum. “Bu durum, tarih öncesi dönemde mağara bilgisine, şaftları keşfetme ve geçme becerilerine ve aydınlatma konusundaki ustalıklarına dair soruları gündeme getiriyor.”
Delannoy ve meslektaşlarının incelediği mağaranın bir kısmı, zemini kaplayan speleothem adı verilen bir grup kırık kaya oluşumuyla bir süredir biliniyordu. Bunlar, mağaralardaki yeraltı sularının oluşturduğu dikitler (mağara tabanında yukarı doğru bakan bir oluşum) ve sarkıtlar (mağara tavanında aşağı doğru sarkan bir oluşum) gibi mineral birikintileridir.
İyi bilinen mağaralarda kırık speleothemlerin bulunması alışılmadık bir durum değildir. Mağara kaşifleri ve turistler için 19. yüzyılın sonlarında hediyelik eşya olarak kaya parçaları koparmak ya da ziyaretlerinin anısına mağara duvarlarında izler bırakmak bir tür alışkanlıktı. Saint-Marcel’deki kırık mağaracıkların bu tür turistlerin eseri olduğu varsayılıyordu.
Ancak Delannoy ve meslektaşlarının başka mağaralarda da insan varlığına dair eski izler bulması, Saint-Marcel’deki kayaların tam olarak ne zaman tahrip edildiğine dair soru işaretleri yarattı.
Neyse ki kayalar söz konusu olduğunda bunu öğrenmenin yolları var ve araştırmacılar da bunu yapmak üzere yola çıktılar. Dikitler suyla uzun süre devam eden bir etkileşim sonucu oluşur; bir dikiti kökünden kırabilirsiniz, ancak su akmaya ve mineral biriktirmeye devam ederse, o dikit yeniden büyüyecektir.
Araştırmacılar kırılan oluşumlardaki yeniden büyümeyi incelediler, ama hepsi bu kadar değil. Uranyum-toryum tarihlemesi olarak bilinen bir teknikle dikitlerdeki uranyum ve toryum oranlarını da analiz ettiler. Bu yöntemin işe yaramasının nedeni uranyumun suda çözünür olması, ancak bozunma ürünlerinden biri olan toryumun suda çözünmemesidir- yani bir numunedeki toryum, mineral çökeldikten sonra uranyumun bozunma ürünüdür.
Uranyumun toryuma bozunma hızı sabit ve bilindiğinden, bilim insanları mineralin oluşmasından bu yana ne kadar zaman geçtiğini belirlemek için numunedeki her birinin miktarına bakabilir.
Araştırmacılar bu teknikleri kullanarak mağaracıkların çoğunlukla 125.000 ila 70.000 yıl önce oluştuğunu tespit etti.
Ekip, en eski kırık ucun yaklaşık 10.000 yıl önce olduğunu tespit etti. En yenisi ise yaklaşık 3.000 yıl önceydi. Ancak başka bir ipucu daha vardı. Kırık parçaların büyük bir kısmının kasıtlı olarak yerleştirildiği ve haznede bir yapı oluşturduğu görülüyor. Araştırmacılar bu yapının yaklaşık 8.000 yıl önce oluşturulduğunu tespit etti.
Araştırmacılar bu konuda hiç şüphe olmadığı sonucuna varıyor. İnsanlar, biz onların olabileceğini düşünmeden çok önce buradaydı, bir şekilde karanlık ve tehlikeli geçitte geziniyor ve bir şeyler inşa etmek için kayaları kırıyorlardı. Bunu nasıl yaptıkları gelecekteki çalışmaların konusu; oda duvarlarındaki is birikintileri, inşaatla aynı zamanda yerleştirilmişlerse bir ipucu olabilir.
Araştırmacılar makalelerinde “Saint-Marcel mağarasında tarih öncesi insan faaliyetlerine dair kanıtlar kesin” diye yazıyor.
“Çalışma sonuçlarımız Saint-Marcel mağara ağına bakışımızı değiştiriyor ve onlara tarih öncesi kullanımla bağlantılı kültürel bir boyut kazandırıyor… Saint-Marcel mağarasından elde edilen sonuçlar bizi bu toplumlara, şimdiye kadar giriş alanlarıyla sınırlı olduğu düşünülen mağara kullanımlarına, derin yeraltı manzaralarıyla ilişkilerine ve bunlarla bağlantılı sembolik boyutlara yeni bir bakış atmaya davet ediyor.”
Bu yazı SCIENCEALERT’ de yayınlanmıştır.
Comments